Sebastiaan(14) laat me een filmpje op YouTube zien. Ik zie een glooiend zandpad in het bos. Een crossmotor komt met brullende motor de heuvel op en maakt zich los van de aarde. De tengere coureur weet precies wat hij doet. Hij vliegt hoog door de lucht en komt meters verderop weer neer, om vervolgens in een stofwolk tussen de bomen te verdwijnen.
Ik ontmoet Sebastiaan bij Scauting in Tjalleberd. 
Hij vertelt: “Ik was twee jaar oud toen ik tegen mijn ouders zei dat ik later zou gaan motorcrossen. Mijn moeder weet het nog precies, ik kon al heel jong heel goed praten volgens haar. Mijn opa heeft vroeger ook motorcross gedaan, maar ik had dat nooit gezien. Heel gek dat ik toch zo zeker wist dat ik dat wilde. Ik moest nog wachten tot ik vijf was, want dan pas mag je met deze sport beginnen. Op mijn vijfde verjaardag was het eerste wat ik zei: en nu mag ik op motorcross! En zo is het begonnen.”  
Sebastiaan is een van de leerlingen die in Tjalleberd naar school gaan omdat ze in het gewone onderwijs volledig vastgelopen zijn. Hij heeft bijna drie jaar thuis gezeten voor hij in november 2020 bij Scauting de draad weer heel voorzichtig is gaan oppakken.
Sebastiaan: “Ik ben op school altijd erg gepest. Ze hebben me in groep drie ook een keer opgesloten in een kamertje, ik dacht een soort kast, maar weet het niet meer precies. Ik heb geprobeerd eruit te komen, ik was helemaal in paniek. Omdat ik in dat kamertje alles overhoop heb gehaald om eruit te komen hoefde ik daar niet terug te komen. Ik ben toen doodsbang geworden voor school en ook voor leraren.”
Zijn gezicht betrekt helemaal als hij over het opsluiten vertelt.  
Hij gaat verder: ”Als ik gepest werd liep ik altijd weg. Maar soms zaten ze me achterna en moest ik terug naar school. Ik probeerde me dan los te vechten. Ik was zo bang. Ik kan er nu wel beter over vertellen dan  vroeger. Ik ben nu ook wat ouder, heb gelukkig al heel wat stappen gemaakt. Ik heb therapieën gevolgd en ook EMDR gehad. EMDR hielp me nog het meest. Maar dat gevoel van toen zit er nog steeds.”
Zijn gezicht betrekt opnieuw. 
Een wereld van verschil met het stralende gezicht dat ik zie als hij over motorcross praat. 
Sebastiaan: “Komend weekend heb ik weer een wedstrijd. We rijden er samen in de camper naartoe. Mijn opa gaat ook mee. Iedereen staat achter mij. Ik zou in de toekomst ook internationale wedstrijden willen gaan rijden. Of dat gaat lukken? Ik heb talent, dat weet ik gewoon. Ik heb ook al een sponsor. Het begin is er. Ik moet me kwalificeren. Iemand moet zien dat ik het in me heb. Ik wil nog wel iets beter leren omgaan met de wedstrijdspanning. Ik denk bij wedstrijden vaak veel te veel na. Ik denk sowieso over alles veel te veel na. Terwijl ik normaal met crossen juist helemaal nergens aan denk! Dan doe ik het gewoon. En dan presteer ik veel beter.” 
Hij vertelt hoe vaak hij al van school gewisseld is en hoe vaak het toch weer mis ging.   
Sebastiaan: ”In groep drie ging ik naar een andere school in een ander dorp. Maar daar werd ik weer gepest en geklierd. Ik weet niet waarom. Iedereen in het dorp zat op voetbal of op kaatsen. Ik dus niet, ik was anders. Misschien kwam het daar ook wel een beetje door. In groep vier ging het helemaal mis. Ik was pas acht maar ik voelde me zo bang en alleen en verdrietig dat ik niet meer wilde leven. Ik schreef dat ook op de deur van mijn kamer en op de muur. In groep zeven kwam ik definitief thuis te zitten. Drie jaar lang. Ik ben nu veertien en heb nog nooit op een middelbare school gezeten.“
Hij vertelt dat hij in het begin ook bang was om naar Scauting te gaan: ”Ik durfde het gebouw niet eens binnen te gaan. Toen ik dat eenmaal wel durfde zorgde ik dat ik in de klas altijd heel dichtbij de deur zat zodat ik ieder moment kon vluchten. Nu is dat helemaal over. Ik fiets hier gewoon naar toe en voel me hier prima. We zijn hier alles weer langzaam aan het opbouwen. Ik kom hier drie ochtenden in de week. Ik wil het allerliefst weer naar een gewone middelbare school. Ik kon altijd best goed leren. Ik wil een diploma, anders heb ik later niks en eindig ik nog in de goot.”  
Hij heeft al een keer een rondleiding gehad op een middelbare school. Het leek allemaal veelbelovend, maar hij werd toch afgewezen. Hij is bang dat het door zijn dossier komt.  Op dit moment zijn er gesprekken gaande met een andere middelbare school.
Sebastiaan: ” Ze denken dat ik te veel begeleiding nodig zal hebben. Maar als ik goed weet hoe alles werkt en wat precies de bedoeling is, hoeft dat volgens mij helemaal niet zo te zijn. Een van de opties is nu om de theorievakken bij Scauting te blijven doen en de praktijkvakken op school. We zien wel.” 

Hanneke Kappen

Dit is Sebastiaan in volle vlucht.