In het atelier bij Scauting in Assen staat de radio zachtjes aan. Louis(57) is geconcentreerd bezig met het maken van een uiterst ingewikkelde legpuzzel. Saskia(33) en Patrick(17) zijn er ook. Zij doen vandaag mee met de inspiratie workshop: Verbinding en Samenwerking.
Patrick vertelt: “Ik kom sinds een week bij Scauting, ik ben hier drie dagdelen in de week. Hiervoor zat ik alleen maar thuis en zag verder niemand. Het leek mijn moeder goed dat ik mensen zie en dat ik iets te doen heb. Ik hou van tekenen. Dat is ook wat ik hier graag doe.”

Saskia heeft een map bij zich waar ze zo nu en dan iets in opschrijft.
Ze vertelt: ”Ik werkte als verpleegkundige, maar moest daar helaas mee stoppen. Ik ben dat nog steeds aan het verwerken. In mijn dagboek schrijf ik op wat me zoal bezig houdt in een poging om wat orde te scheppen in mijn chaotische brein.”

Ook Bianca(49) is inmiddels gearriveerd. Net als Patrick is zij net een week geleden begonnen bij Scauting. Nadat ze in opeenvolgende banen steeds maar weer vastgelopen raakte, met bijbehorende burn-outs en al.
Bianca: “Wat ik hier nu al geleerd heb is, dat er niks aan de hand is als ik een keertje een beetje te laat ben. Ik heb de neiging heel streng voor mezelf te zijn, ik wil altijd alles goed doen.”

Coach Marianne legt uit wat vandaag het plan is: samen een collage maken over verbinding en over wat waardevol is.
Op tafel ligt een groot wit schildersdoek. Eerst is het de bedoeling om samen een gekleurde onderlaag op het doek aan te brengen. Later worden daar afbeeldingen uit tijdschriften overheen geplakt.
Saskia begint voortvarend met het plaatsen van rode en gele verfstreken, Bianca volgt met groen, Patrick kiest voor een soort zandkleur. De drie kleurvlakken raken elkaar niet.

Bianca: “Het lijkt nog niet erg op verbinding. Zullen we van plaats verwisselen?”
Dat helpt. Bianca’s groen ontmoet de kleur van Patrick, Saskia’s rood en geel raken Bianca’s groen. Er ontstaan opeens verrassende vormen en kleurcombinaties. Het doet herfstig aan vinden ze alledrie.
Patrick: “Mijn oma woont bij een bos. Daar doet me dit aan denken. Alsof ik er zo in kan lopen.“

De ondergrond is klaar, al vindt Bianca het lastig om te stoppen met schilderen, omdat het volgens haar nog niet helemaal af is.
Ze zegt: “Ik ben nooit tevreden.”
Saskia: “Ik ken mezelf ook, dus ik ga nu stoppen. Want anders stop ik niet.”

Terwijl de verf droogt gaan ze ieder voor zich plaatjes verzamelen. Ze zoeken in tijdschriften naar afbeeldingen van dingen waarmee ze zich verbonden voelen. Bianca vindt vooral afbeeldingen uit de natuur, Patrick ook. Saskia zoekt het meer in teksten.
Dan gaan ze hun vondsten samen op het doek plakken. Er liggen ook gedroogde herfstblaadjes die ze kunnen gebruiken. Bianca vraagt hoe ze de ruimte op het doek zullen verdelen. Het maakt Patrick en Saskia niet veel uit.
Saskia: “Laten we kijken wat er ontstaat.”

Er ontstaat iets moois.
Ze kijken aandachtig naar het eindresultaat. Bianca is vooral erg enthousiast over het verrassende reliëf dat is ontstaan door de opgeplakte herfstblaadjes. Het valt Patrick op hoe kleurig het middengedeelte van het doek is geworden.
Hij zegt: “Ik vond het fijn om dit te doen, omdat het met de juiste mensen was. Ik vond het leuk om met deze mensen samen te werken.”
Dan zegt Louis vanuit zijn puzzelhoek: ”Het valt me op hoe complimenteus jullie naar elkaar zijn. Hebben jullie dat zelf wel door?”

Ze kijken naar de flarden tekst die Saskia op het doek heeft geplakt. Zoals het woord: grensgeschiedenis.
Bianca vraagt: “Wat bedoel je daarmee?”
Saskia: ”Dat gaat over persoonlijke grenzen, dat is een terugkerend thema voor mij.”
Ze gaat verder: “Ik moest vandaag echt wel even een drempel over. Ik vroeg me af, wil ik dit wel samen doen? Of doe ik gewoon niet mee met deze workshop. Maar het ging gewoon heel natuurlijk. Ik heb ook al een titel voor dit kunstwerk bedacht: Vrij Natuurlijk!”

Hanneke Kappen

“Vrij Natuurlijk!”     Foto: Saskia.