Een foto van een jonge vrouw. Het is een zwart-wit foto, zo close genomen dat de sproeten op de huid te zien zijn. Er is een witte doek voor haar ogen gebonden. De foto is genomen door Esmee Siemensma, de jonge vrouw op de foto is ..…. Esmee Siemensma.  
Ik ontmoet haar bij Scauting in Hurdegaryp, ze is daar iedere vrijdag te vinden.
Esmee(19): ”Ik doe een fotografieopleiding op ROC Friese Poort. Ik kreeg via school de tip om mee te doen aan de expositie Kind Effect Online 2022. Het is bedoeld voor jonge fotografen, filmers en beeldende kunstenaars die een persoonlijk en positief verhaal willen delen. Een vriendelijke tegenhanger van de heftige verhalen die je vaak bij World Press ziet. Het werk van honderd inzenders is te zien op een online expositie. De vijftig beste verhalen zijn door een professionele vakjury geselecteerd voor een reizende expositie. Ik zit bij die vijftig.” 
Ze vertelt me hoe blij ze daarmee is.
Esmee: “Mijn moeder en ik moesten samen huilen van geluk toen we hoorden dat ik geselecteerd ben. Ik heb een hele goede band met mijn moeder. We gaan komende zaterdag samen naar de opening van de expositie in Amsterdam.”
Bij het portret heeft Esmee een tekst geplaatst: You don’t look autistic. 
Esmee: ”Jij ziet er helemaal niet autistisch uit. Dat heb ik zo vaak te horen gekregen. Of, ben je eigenlijk wel autistisch? Ik ben blijkbaar erg goed in het camoufleren van mijn autisme. Met de foto wil ik laten zien dat ik heel lang een masker gedragen heb. Ik durfde mijn ware gezicht niet te laten zien, ik probeerde me net zo te gedragen als anderen. Breekpunt voor mij was dat mijn schoolresultaten in de derde klas van de middelbare school opeens kelderden. Toen heeft mijn moeder hulp voor mij ingeroepen en ging ik voor het eerst naar Scauting. Vanaf toen ben ik stapje voor stapje de muur die ik om me heen had gebouwd gaan afbreken. Het voelde echt alsof ik een muur aan het afbeitelen was. Er kwamen grote emoties en frustraties los. De mensen met wie ik toen nog omging snapten er niks van. Snapten niet waarom ik in de pauze opeens liever alleen wilde zitten. Maar ik had dat nodig. Wat ik hier bij Scauting vooral geleerd heb is dat ik mag zijn wie ik werkelijk ben. Hier ben ik echt tot rust gekomen.”  
Bij de foto schreef Esmee een indringend verhaal waarin ze vertelt over hoe ze zich van binnen werkelijk voelde. Over hoeveel energie het haar vaak alleen al kostte om zich ’s morgens aan te kleden. Over de paniekaanvallen, de huilbuien, het geschreeuw. Over hoe ze zo vaak niet begrepen werd. 
Ze vertelt: ”Mijn beste vriendin is gelukkig dwars door alles heen altijd mijn beste vriendin gebleven. We kennen elkaar al vanaf begin basisschool. Haar hoef ik niks uit te leggen. Al verbaast het haar soms hoe open ik tegenwoordig over alles ben. Online heb ik in die heftige periode ook een paar vrienden gekregen met wie ik nog steeds contact heb. Ze hebben me echt door een zware tijd heen geholpen.”
Ik vraag haar wat ze vroeger vooral probeerde te maskeren.  
Esmee: ”Ik probeerde mijn stimmen te verbergen. Ik friemel van nature steeds met mijn handen en draai aan mijn ringen, daar word ik rustig van. Ik deed vroeger ook alsof ik heel sociaal en extravert was, terwijl ik eerder introvert ben. Maar wat ik vooral wilde verbergen is dat ik zo vaak anders denk dan anderen. Ik heb in de ogen van anderen blijkbaar een onlogische manier van denken, waar vaak negatief op werd gereageerd. Maar ik vind mezelf juist helemaal niet onlogisch denken. Er zijn zoveel manieren om over iets na te denken. Ik vind die andere manieren vaak nogal onlogisch.” 
Ze zit dit schooljaar voor de tweede keer in het tweede jaar van de fotografie opleiding. De opleiding bracht haar niet helemaal wat ze ervan hoopte.  
Esmee: ”Komend schooljaar wil ik overstappen naar een opleiding voor Maatschappelijke Zorg. Ik zou later het allerliefst andere mensen zoals ik helpen.”
Tot slot, hoe heeft ze het voor elkaar gekregen geblinddoekt een zelfportret te maken?
Ze vertelt: “De doek voor mijn ogen dat is mijn “koesdoek”, daar slaap ik mee al zolang ik me kan herinneren. Mijn fototoestel heb ik op de vensterbank gezet. De zelfontspanner deed de rest. Ik heb deze foto geselecteerd, bewerkt, het verhaal geschreven en opgestuurd.” 

Hanneke Kappen

Foto: Esmee Siemensma

Op Kindfollowskind.com/exposities zijn 100 inzendingen van jonge kunstenaars te zien. 
De opening van de fysieke reizende expositie is op 21 mei in The Student Hotel in Amsterdam.
21 mei- 18 juni: The Student Hotel in Amsterdam. 
25 juni- 16 juli: The Student Hotel in Eindhoven.
23 juli- 6 augustus: The Student Hotel in Rotterdam.
13-27 augustus: The Student Hotel in Groningen.
3- 24 september: The Student Hotel in Den Haag.
17- 30 oktober: The Student Hotel in Maastricht.