“Toen Fien geboren werd, wist ik meteen dat er iets met haar was.” 
Annemieke Bakker zit samen met haar dochter Fien (17) op de bank. De fraai ingerichte woonkamer verraadt de theatrale achtergrond van actrice Annemieke. Fien heeft een koptelefoon om haar nek. Ze heeft hem altijd paraat, om haar gevoelige oren te kunnen beschermen als dat nodig is. Ze wonen met zijn tweetjes in Zwartemeer, maar staan op punt te gaan verhuizen naar Emmen. Fien komt dan een stuk dichter bij school te wonen. Ze volgt sinds enige tijd onderwijs op een OPDC (Ortho Pedagogisch Didactisch Centrum), haar oude school was veel te druk voor haar. 
Fien: “Je wist wel dát er iets met mij was, maar niet wat.” 
Annemieke vertelt hoe ze Fien vroeger van het dagverblijf ophaalde en zag hoe andere baby’s een glimlach van oor tot oor hadden zodra ze hun moeder zagen. Bij Fien was dat anders. Die zat in haar stoeltje te schommelen en dat was dat. Verder geen enkele reactie. Annemiek weet nog goed dat dit voor haar als moeder best een pittige gewaarwording was.  
De diagnose Asperger kwam toen Fien 11 was. De vader van Fien vreesde dat een diagnose een stigma zou zijn waar Fien vooral last van zou gaan krijgen. Annemieke ervoer dat anders. De diagnose was volgens haar juist bevrijdend. Een bevestiging voor haar dat ze goed had aangevoeld dat er iets was met Fien. Bovendien kon met de diagnose de juiste hulp worden ingeschakeld. 
Fien en Annemieke hebben vier katten en twee hondjes genaamd Carlos en Max. Als ik binnenkom krijg ik instructies over wat ik moet doen om de luid blaffende Max te kalmeren. Die instructies hebben ze geleerd van Anita Westerhuis. Zij begeleidt Fien vanuit Scauting. Ze is daarnaast ook hondentrainster. Komt dat even goed uit. 
Fien: ”Volgens Anita is Max de baas over Carlos. Wij moeten hem daarin steunen. Dus Max krijgt van ons nu altijd eerder een koekje dan Carlos. En wij zijn weer de baas over beide hondjes. Want honden zoeken altijd een leider. Ik leer van Anita hoe ik Max naar mij kan laten luisteren. Ik moet tegen hem rustig en heel duidelijk zijn. We hebben hem samen geleerd te zitten. Dat kan hij nu. En onze katten? Die zien ons als hun personeel.  Die denken dat zij hier de baas zijn. “
Fien vertelt me dat ze samen met Anita werkt aan haar zelfstandigheid. Zonder haar moeder naar de winkel gaan, alleen met het openbaar vervoer naar school, over dat soort dingen gaat het. Van oefenen met de hond krijgt ze trouwens ook meer zelfvertrouwen. Een heel proces is het. Waarbij Annemieke als moeder natuurlijk ook de nodige stappen moet zetten. Want het een kan niet zonder het ander.
Annemieke: “Anita is ook voor mij een enorme steun. Loslaten, dat is wat ik vooral moet leren. Fien en ik zijn zo intens verbonden met elkaar. We hebben het zo goed samen. Een soort Siamese tweeling zijn we. Wat ik leer is dat ik het niet zielig moet vinden als Fien zich niet fijn voelt daar alleen in de bus, maar dat ze er uiteindelijk sterker van zal worden. Ik onderdruk nu mijn neiging om te zeggen, kom maar, ik breng je wel even met de auto. Want daar help ik haar dus niet mee.” 
Fien heeft een hobby, ze verzamelt Beany Boo’s . Dat zijn zachte kleurige knuffeltjes met grote ronde ogen. Er bestaan veel verschillende soorten van. Ik ga met haar naar boven en weet niet wat ik zie! Het hele logeerbed ligt propvol knuffels. Ook een vitrinekast zit er vol mee en op de grond staan nog een paar grote exemplaren. Het zijn er samen zeker tweehonderd! 
Fien vertelt me wat ze er zo mooi aan vindt: “Ze zijn schattig met die grote ogen, en ze zijn lekker zacht. Ik vind niet alle Beany’s mooi, ze moeten wel een lief gezicht hebben. ”
Ze vertelt dat ze nooit met een knuffel slaapt: “Ik heb dat wel eens geprobeerd vroeger, want ik zag dat ook bij andere kinderen. Maar ik kan dan niet slapen.“  Ze vertelt hoe kriegel ze kan worden van kleren die niet lekker zitten, sokken die knellen, labeltjes die in haar nek prikken. Geen knuffels in haar bed dus. 
Als ze haar verzameling wil uitbreiden, via Marktplaats bijvoorbeeld, vertelt ze er wel eens bij dat ze autisme heeft, en dat ze de bestelling daarom niet zelf kan komen halen. Het is al een paar keer gebeurd dat mensen er dan een extra mooi pakketje van maken met soms ook nog een extra knuffel er bij in.    
Niet dat ze het erom doet. Maar leuk is dat wel!