Patrick (18): “Tekenen is voor mij zo natuurlijk als ademen. Mijn moeder zegt dat ik als klein jongetje al hele vellen vol tekende. En dat doe ik nog steeds. Ik teken de voor- én achterkant van een papier helemaal vol met poppetjes. Ik denk dat ik al wel 20.000 karakters bedacht heb inmiddels.”
Ik ontmoet Patrick in het atelier op de Scauting locatie in Assen.
Patrick: “Ik ben dol op tekenen. Het is mijn hobby. Ik word er niet voor betaald, dus is het geen werk. Misschien is levensstijl een beter woord. Tekenen maakt dagelijks deel uit van mijn leven. Het is een deel van mijn dag-routine. Zoals eten en tandenpoetsen en zo. Als ik vroeger een toets had tekende ik zelfs het opgavenblad vol. Het was moeilijk mij te stoppen. Toen gaven ze mij er maar een extra papier bij waar ik op kon tekenen.”
Stel, ik zeg tegen jou: jij mag vandaag beslist niet tekenen.
Hij denkt even na en zegt dan: “Dan zou ik echt niet weten wat ik met mijn tijd moet doen.”
Wat is zo fijn aan tekenen?
Patrick: “Tekenen is relaxend voor mij. Ik vind het heel leuk om me creatief te uiten. Thuis wil ik niks anders dan digitaal tekenen. Voor mij is dát pas het echte werk. Hier bij Scauting gebruiken ze een ander tekenprogramma, daar moet ik nog even aan wennen. Dus teken ik hier nu vooral met potlood op papier. Met potlood kan ik heel donkere lijnen maken, maar ook verschillende soorten grijs. En als een poppetje een klik met mij heeft werk ik het thuis digitaal uit.”
Hoe gaat dat als je straks thuis komt?
Patrick: “Ik kom thuis om een uur of vijf, ik begroet ons hondje Daisy, ik drink ranja en dan ga ik natuurlijk meteen naar boven en zet mijn laptop aan. Ik kom wel naar beneden om te eten. Ik vind het niet fijn als mijn toetsenbord vies zou worden. Soms heb ik voor het eten nog net twintig minuten de tijd om te tekenen.”
Is dat niet erg kort?
Patrick: “Ik vind, elk stukje vooruitgang is vooruitgang. Digitaal tekenen duurt heel lang, dus elk klein stukje is meegenomen.”
Hebben jouw karakters een naam?
Hij vertelt: “Ja, ze hebben allemaal een naam. En een verhaal. Ik heb gewoon de hersenen ervoor om heel snel een verhaal te bedenken. Deze zeemeermin heet bijvoorbeeld Jane.”
Hij laat op zijn telefoon zien hoe hij een potloodschetsje van een zeemeermin heeft uitgewerkt tot een digitale afbeelding.
Patrick: “Jane is een zeemeermin-koningin. Met een eigen leger en een eigen volk. Ze is een beetje een brutaal personage. Egoïstisch ook. Maar zeker niet kwaadaardig.”
Gaat dat bedenken van jou de hele dag door?
“Ja, mijn hersenen zijn altijd actief. Ik denk de hele tijd. De beste ideeën heb ik vlak voor het slapen gaan. Dat maakt het soms moeilijk om in slaap te komen. Ik denk mezelf soms in slaap. Dan denk ik zo vreselijk veel dat ik moe word en in slaap val.”
Patrick is drie dagen in de week bij Scauting.
Patrick: “Hiervoor zat ik op een andere plek, daar moest ik speelgoed in bakken doen en zo. Ik werd daar heel gestrest van. Daarvoor deed ik een opleiding waar je ook stage moest lopen. Ik liep twee stages bij printbedrijven. Ik deed erg mijn best maar het was niet goed genoeg. Ik snap nog steeds niet waarom. Ik had graag geweten wat ik fout deed, zodat ik het beter had kunnen doen. Maar dat gesprek moet nog steeds komen. Sinds ik hier ben voel ik me veel minder gestrest. Hierbuiten trouwens ook.”
Hierbuiten? Thuis bedoel je?
Patrick: “Ja. Ik was thuis altijd gestrest omdat ik er de volgende dag weer heen moest. Nu ben ik niet gestrest. Mijn hoofd is veel rustiger.”
Heb je nu helemaal geen stress meer?
Patrick: “Toevallig vandaag wel een beetje. We zijn aan het verhuizen. Vanavond slaap ik voor het eerst in het nieuwe huis.”
Wat geeft jou vooral stress?
Patrick, met stemverheffing: “Ik haat onduidelijkheid!! Mijn moeder heeft me zo goed mogelijk uitgelegd hoe alles in het nieuwe huis zal zijn. Ze doet haar best om mij te helpen. Al mijn spullen zijn vandaag naar het nieuwe huis gebracht. Ik slaap daar vanavond in mijn eigen bed.”
Patrick vertelt dat hij net achttien is geworden: “Maar ik ga nog niet beginnen aan rijles. Want dan moet ik daar weer de hele dag aan denken.”
Hij laat me op zijn mobiel een pagina zien uit een stripverhaal waar hij op dit moment mee bezig is.
Patrick: “Dit is bladzijde vijfendertig uit een stripverhaal dat zeker honderd pagina’s gaat krijgen. Blood stained ring, dat is de titel. Ik heb al heel wat stripverhalen gemaakt.”
Krijgt zeemeerminkoningin Jane eigenlijk ook een eigen stripverhaal?
Patrick zegt resoluut: “Nee. Ik kan niet voor al mijn 20.000 karakters een eigen stripverhaal maken.”
Hanneke Kappen
Dit is pagina 35 van het stripverhaal van Patrick Bril.
Titel: Blood stained ring.
Patrick’s potloodtekeningen
