Op de Scauting locatie in Tjalleberd wordt tegenwoordig gesport, en niet zo’n beetje ook. Ik mag komen kijken. 
In de gymzaal zijn Silvan (37) en Gerben (40) alvast een potje aan het tafeltennissen. Achterop het shirt van Gerben staat Lange Jan, hij doet die naam eer aan. Hij staat lekker ontspannen te spelen. Silvan slaat de balletjes snoeihard en met effect over de tafel. Hij barst van de energie, het straalt aan alle kanten van hem af. Hij wijst op zijn sportieve lijf en vertelt me dat hij er zo uitziet sinds hij is gestopt met roken: “Sporten en bewegen, dat is mijn nieuwe verslaving.”  
Yvar (28) staat naar ze te kijken, hij heeft zijn sportkleding al aan. Ik sprak hem eerder. Hij vertelde me dat de sportlessen voor hem als geroepen kwamen: “Ik ben mezelf in de afgelopen jaren erg voorbij gelopen. Bij Scauting kom ik weer een beetje tot mezelf. Ik heb last van onrust, daarom rook ik volgens mij ook zoveel. Ik was een tijdje gestopt, maar toen werd ik nog veel onrustiger, daarom was ik maar weer begonnen.”
Hij is van plan om binnenkort echt te gaan stoppen. Hij merkt hoe fysieke inspanning zijn hoofd rustig maakt en hoe prettig hij dat vindt: “Het is lekker om de endorfine door je lijf te laten razen! Ik weet me soms geen raad met mijn onrust, ik kan daar heel prikkelbaar van worden. Ik heb samen met mijn begeleider Paul een signaleringsplan gemaakt om er beter mee om te leren gaan. Als het niet goed gaat kan ik nu aangeven dat ik in het rood sta. Maar na het sporten merk ik dat ik helemaal in het groen sta.” Hij voegt daaraan toe: “Doseren is nog wel even een dingetje bij mij. Na de eerste keer sporten was ik helemaal kapot. Mijn handen tintelden en ik had een waas voor de ogen.”
Sportdocent Lysanne en stagiaire Sanne zijn gearriveerd en het clubje van 6 sporters is er helemaal klaar voor. De lucht ziet er dreigend uit, maar Buienalarm geeft nog even respijt, dus ze gaan naar buiten. 
Ze beginnen met een fikse warming up. Rennen op de plek, knieën hoog, hakken naar de bil, Jumping Jack’s, squads, rekken, strekken, draaien. Zweetdruppels verschijnen, gehijg neemt toe.
Sanne haalt de frisbees. Ze gaan er in drietallen mee aan de gang. Steeds werpt iemand de frisbee naar de speler aan de overkant en loopt dan zelf ook die kant op. Energieke Silvan vraagt of het misschien de bedoeling is om de frisbee onderweg in te halen. (Volgens mij zou hij met gemak het werpen én het vangen in zijn eentje kunnen doen.) 
Iedereen doet enthousiast mee. Het gaat ook steeds beter. Malle grappen vliegen ondertussen ook over en weer. Vooral Yvar en Silvan kunnen er wat van. Zo verstopt Silvan een extra frisbee onder zijn shirt en haalt die tevoorschijn als hij er eentje mist. Hebbes! 
Een zevende sporter heeft zich bij het groepje  aangesloten. Een andere deelnemer komt bedeesd naar buiten. Hij kijkt de kat uit de boom. Die is volgende keer vast ook van de partij. Zwaan Kleef Aan in Tjalleberd. 
Het begint te regenen. Binnen in de zaal wordt een circuit uitgezet, zeven stations waar steeds veertig seconden lang een bepaalde oefening gedaan moet worden. Buik, rug, armen en benen, hart en longen, alles komt aan bod. Sanne vertelt wat de bedoeling is. Ze wijst naar de mat waar push-ups gedaan moeten worden. “Poes Up!”, grapt Silvan. Hij duwt zich op en zegt: “Miauw!”  
Er wordt een muziekje opgezet en dan gaan ze los. De inzet van iedereen is werkelijk fenomenaal! De sfeer is ontspannen en vrolijk. Niemand hoeft zich hier beter voor te doen dan hij is, iedereen sport naar eigen uiterste vermogen. Je kunt push-ups gelukkig ook doen terwijl je op je knieën steunt. En het hoeven er echt niet heel veel te zijn. Maar dat mag natuurlijk wel. Leon (25) breekt het dagrecord op dit onderdeel. Ik tel bij hem maar liefst 32 push-ups in 40 seconden. Hij vertrouwt me toe dat hij bijna elke dag naar de sportschool gaat. Het is hem aan te zien. 
Sanne vraagt achteraf of ze misschien nog tips voor haar hebben. Yvar zegt dat het heel leuk was. Ze zou volgens hem wel iets duidelijker de aandacht mogen vragen voordat ze instructie geeft. Goeie tip, zegt ze. Als ik haar later vraag wat ze van het advies vond, zegt ze dat ze zich soms misschien nog wat te bescheiden opstelt omdat ze deze volwassen, slimme gasten niet te kinderachtig wil aanspreken. Maar ze leert nu dat ze gewoon duidelijk moet zijn in wat de bedoeling is. 
Bij Yvar is van tintelende handen en een waas voor de ogen dit keer zo te merken geen sprake. Hij deed vrolijk en vitaal mee tot het einde. Oefening baart blijkbaar kunst én conditie.
Tjalleberd is de eerste Scauting locatie waar sport wordt aangeboden. Dit gaat navolging krijgen. Ik weet het zeker.  

Hanneke Kappen