Leef je nog??

Hoe is het? Leef je nog?
Mijn coachee reageert op zijn eigen onnavolgbare wijze: Definieer leven. 
Ik vraag, klopt je hart nog? Hij voelt aan zijn hals zie ik op het beeldscherm. Ja, dat klopt nog, zegt hij.
Adem je nog? Ja hoor, zegt hij droog. 
Nou dan leef je nog. 
Nou dat zal dan wel.
Grapjas.
Hij moest in het begin enorm wennen aan de nieuwe Corona situatie. Zijn hele weekritme volledig naar de knoppen.  Hij had er jaren over gedaan om dat weekritme zo mooi voor elkaar te krijgen en nu was in één klap alles anders. 
Toen ik in die eerste weken naar de belangrijkste woorden vroeg waarmee hij zijn stemming zou kunnen omschrijven, antwoordde hij zonder enige twijfel. Met stip op 1: Onwennig. Op 2: Saai. En op 3 : Ik vind het moeilijk dat ik niet weet hoe lang dit gaat duren.  
Angst voor Corona speelde bij hem geen rol. Dat was heel simpel: “Ik zit niet in de risicogroep.”
We zijn nu twee maanden verder. 
Op de vraag of er voor hem inmiddels misschien ook voordelen zitten aan de situatie,  zegt hij dat hij het wel prettig relaxed vindt zo. Hij hoeft zich niet te haasten.  Hij heeft alle tijd. Hij had de week altijd zo vol gepland, hij voelt zich nu meer ontspannen. 
Terugkijkend concludeert hij dat het hem ook vrij snel is gelukt om een soort van ritme terug te vinden.
Veel sneller dan hij een paar jaar geleden ooit voor elkaar had kunnen krijgen, valt hem op.  
En dat is heel mooi.

Hanneke Kappen