Hurdegaryp 

Afgelopen maart betrok Scauting haar nieuwe locatie in het Friese Hurdegaryp. Aan bijna niets is meer te zien dat in dit gebouw tot voor kort een apotheek gehuisvest was. In een voorraadkast staat een ladekastje van de vorige eigenaar, op de vloer verraden een paar gebogen lijnen de plek waar de toonbank heeft gestaan. Verder ademt alles al helemaal Scauting.
Een fijne plek is het. Fris, ruim en licht. Een grote centrale ruimte met daaromheen een aantal kleinere werkruimtes en een kantine. Er zijn werkplekken met computers, er staat een 3D-printer met toebehoren, aan de muur hangen kunstwerken. Op een kast middenin de grote ruimte staat een indrukwekkende kartonnen modelversie van de Titanic. Voor het raam staat een uil, gemaakt van prachtig gekleurd glas-in-lood. 
Debbie Herder is een van de coaches op locatie. Mensen met autisme hebben altijd al haar belangstelling gehad. Ze was jarenlang werkzaam als Z-verpleegkundige, ze is sinds twee jaar met veel plezier in dienst bij Scauting. Werken met glas-in-lood is een van haar kunstzinnige specialiteiten. 
Het is betrekkelijk rustig op dit moment, vertelt ze. Sommige jongere deelnemers die het vanwege hun autisme niet lukt om naar school gaan, houden nog wel graag vast aan de oude vertrouwde school-vakantietijden. Want vakantie is vakantie, is hun onwrikbare devies. 
De verschillen in leeftijd zijn groot in Hurdegaryp. De jongste is veertien, de oudste vijfentachtig! Het leeftijdsverschil staat contact niet in de weg, zegt Debbie. Integendeel, het levert juist prachtige ontmoetingen op. 
Neem de dame van vijfentachtig. Helder van geest, creatief en leergierig. De Titanic op de kast is van haar hand, dat moet een ongelofelijk gepriegel zijn geweest. Ze weet alles van schepen. Ze komt graag naar Scauting, want thuis is het soms erg stil. Haar leeftijd maakt haar voor sommige jongeren juist extra interessant: “Heb jij echt de oorlog meegemaakt?” Ze horen haar graag vertellen over alles wat ze weet en heeft meegemaakt. En dat is veel. Zij luistert op haar beurt graag naar de jonkies, vooral als ze haar uitleggen hoe iets moet op de computer.  
De jongste in Hurdegaryp is een jongen van veertien. School ging niet meer, hij zat thuis. Bij Scauting probeert hij voorzichtig structuur en motivatie te hervinden. 
Debbie is in gesprek met een jongeman van achttien. Hij vervaardigt kleurige dieren van papier-maché, hij zou graag een hek om ze heen willen plaatsen. Ze verwijst hem naar een twintiger die verderop achter een computer aan het werk is. Hij is handig met de 3D-printer en wil graag helpen. We horen ze samen overleggen. Serieus en aandachtig. Werktekeningen komen tevoorschijn, 3D-animaties tuimelen over het scherm. Het komt heel precies, zoveel wordt ons wel duidelijk. En met dat hek komt het wel goed, dat is ook duidelijk. 
Het was voor sommigen wel even wennen in het nieuwe gebouw. Op de vorige locatie in Burgum was alles anders.
Zo bleek de prachtige nieuwe creatieve ruimte in Hurdegaryp voor een van de deelnemers een onwerkbare plek. Oorzaak? De vloer was te rood. Au! De kleur was onverdraaglijk fel aan haar ogen. De anderen hadden er geen last van, zij wel.
Er was ook een ruimte met een zonnige gele vloer beschikbaar. En die werd wél goedgekeurd door de bond voor gevoelige zintuigen. 
Gelukkig maar. 

Vanwege Corona heeft de officiële opening van locatie Hurdegaryp nog niet plaatsgevonden, maar dat gaat in betere tijden zeker nog gebeuren.

Hanneke Kappen.