Afgelopen zomer kwam ik Jente (25) tegen bij Scauting in Assen. Een vriendelijke, opvallend bedachtzaam sprekende jongeman. We spraken met elkaar over omgaan met veranderingen. Als je autisme hebt blijkt dat vaak niet mee te vallen. Hij vertelde me dat voor hem het allerergst aan veranderingen is dat hij niet precies weet wat er van hem verwacht wordt.
Dit is wat hij daar toen over zei: “Ik moet dan de hele tijd denken over wat er allemaal zou kunnen gaan gebeuren. Allemaal opties. Ik krijg mijn hoofd dan niet stil. Van al dat denken word je heel erg moe. Als het een kleine verandering is denk ik, okee, ik zie het wel. Maar bij iets groots lukt me dat niet.”
Jente studeert aan de Hanzehogeschool in Groningen. Hij zit in het vierde jaar van de opleiding ICT Software Engineering. Toen ik hem destijds sprak moest hij een stage zien te vinden, maar hij had nog geen enkel idee over wat, waar, of hoe. Stress verwekkende onzekerheid. Helemaal niet fijn dus.
Zou het in orde gekomen zijn?
We beeldbellen met elkaar. Hij heeft goed nieuws.
Jente: “Ik heb een stage gevonden, in februari ga ik ermee beginnen. Het is de bedoeling dat ik voor een internetpagina een dashboard ga ontwikkelen waarmee mensen inzicht in hun energiekosten kunnen krijgen. Met als doel die energie gerichter, efficiënter en voordeliger in te kunnen zetten. De opdracht is mij nog niet 100 % duidelijk. Maar ik weet eerst genoeg om verder te kunnen.”
Hij klinkt relaxed. Wat hem erg heeft geholpen is een gesprek dat hij afgelopen week had over het ontstaan van deze opdracht, over wat in grote lijnen de bedoeling is en wie de toekomstige gebruikers van de tool zullen zijn: de bewoners van een dorp dat als ambitie heeft 100% gasvrij te worden.
Dit is belangrijke informatie voor Jente, nodig voor hem om zich vast een beeld te kunnen vormen. Dat geeft hem rust.
Jente: ”Ik moet nu administratieve stappen gaan zetten richting Hanzehogeschool. Beschrijven wat de stage gaat inhouden en wat ik daar van plan ben te gaan doen. Best lastig.”
Mark Mulder, zijn vaste begeleider vanuit Scauting, ondersteunt hem erbij. Vanuit de Hanze is er een speciale aandachtsfunctionaris die ook meedenkt met Jente. Ze hebben regelmatig overleg met zijn drieën. Mark en Jente zijn erg te spreken over de samenwerking met de Hanzehogeschool.
Jente: “Het helpt mij om goed overzicht te houden over waar ik mee bezig ben. Ik weet precies welke onderdelen ik afgesloten heb en wat mij nog te doen staat. Ik moet nog twee vakken afronden voor ik met mijn stage ga beginnen. Het ene vak moet ik deze week klaar hebben en over twee weken het andere. Ik heb het dus even druk op dit moment.”
Ik vraag hem of de drukte ook stress bij hem veroorzaakt.
Jente: “Het gaat prima eigenlijk. Ik heb wel een beetje stress, maar niet heel veel. Ik weet precies wat er van mij verwacht wordt.”
Voor een van de vakken moet hij een stuk aangeleverde code opschonen en ordenen, op zo’n manier dat iemand anders er zo mee verder kan werken. Ik vraag hem hoe hem dat afgaat.
Hij vertelt: “De eerste stap zetten vind ik vaak het lastigst. De ene keer kost me dat meer moeite dan de andere. Ik kan zomaar een hele tijd naar zo’n code zitten kijken. Dan weet ik niet goed hoe te beginnen. Ik word ook makkelijk afgeleid. Op een gegeven moment begin ik maar gewoon te typen en dan begin zich vanzelf iets van een beeld te vormen.”
Ik vraag hem wat hem bijvoorbeeld afleidt.
“Muziek.” zegt hij. En zijn gezichtsuitdrukking verandert als bij toverslag. Van bedachtzaam en ernstig naar stralend en blij. Mooi om te zien.
Hij vertelt me over zijn grote voorliefde voor Metal muziek. Beukende drums, gierende gitaren, rauwe zang.
Jente: “Daar word ik rustig van in mijn hoofd.”
Hanneke Kappen
Voor de liefhebbers: dit is bijvoorbeeld zo’n nummer waar Jente van tot rust komt.
Youtube: Arch Enemy- The Eagle Flies Alone (official video)
