Premier Rutte sprak aan het begin van de coronacrisis de geruststellende woorden: “Samen komen we deze moeilijke periode te boven. Ik reken op u!” 
Op schrijfster en ervaringsdeskundige Annemiek Koster hadden deze woorden het tegenovergestelde effect. Ze schrijft erover op haar website: “Rutte heeft geen idee wat die woorden bij mij losmaken. De angst voor het virus is één, maar de oproep om het samen te doen is een bedreigende tweede. Het roept een heleboel vragen op en mijn hoofd tolt. Hoe dan? En met wie? Bij welke groep hoor ik?”
Bij Autisme Café Zwolle vertelde een moeder over haar zoon met autisme. Hij had onlangs een meneer die iets te dichtbij kwam uitgescholden voor moordenaar. Het gebeurde middenin een supermarkt. De jongen zelf hield zich tot op de millimeter precies aan de afstand van anderhalve meter, want dát was toch de afspraak!
We moesten er allemaal aan wennen, aan de nieuwe omstandigheden. Afstand houden, handen wassen, ventileren, thuiswerken, beeldbellen, geen hand meer geven. Al ken ik flink wat mensen met autisme die met dat laatste nou net weer geen enkel probleem hebben. Die deden dat handen schudden sowieso al liever niet. Die hoeven nu geen excuus meer te verzinnen. Eindelijk “normaal”!
Op de verschillende locaties van Scauting is sinds de versoepelingen in mei geleidelijk aan de vertrouwde levendigheid weer bijna helemaal teruggekeerd. Al is het soms nog steeds wel wat ongemakkelijk, vooral het afstand houden. Zeker als je even snel iets aan iemand wilt uitleggen, over programma’s of programmeren bijvoorbeeld. Het blijft ook een gepuzzel met werkplekken en deelnemers. Op alle locaties zijn de omstandigheden gelukkig zo dat de regels met gemak te handhaven zijn.
De recente nieuwe aanscherping van de maatregelen heeft bij sommigen opnieuw voor spanning gezorgd. Was je net weer wat aan de nieuwe de situatie gewend, verandert er al weer iets. En het wennen aan nieuwe situaties is voor mensen met autisme vaak een net iets tijdrovender karwei dan voor mensen zonder. Met name de gedachte dat het einde van deze crisis nog niet in zicht is brengt stress met zich mee.
In Hoogeveen bleef één lastig punt over, namelijk de trap. Die heeft een bocht waardoor je niet kunt zien of er iemand aan komt. Dan is het toch verdraaid handig dat bij Scauting van die slimmeriken zitten die graag creatieve oplossingen bedenken. Het werd een handig stoplichtsysteem. Er is een filmpje over gemaakt, met een lollig deuntje eronder: Red light stop, green light go!
Ik hoop als muziekliefhebber stiekem dat je dat muziekje in het echt ook hoort als je daar in Hoogeveen de trap op en afgaat. Daar is vast wel iets op te bedenken!

Het stoplichtfilmpje: Youtube Scauting stoplicht.
De site van Annemiek Koster: Mikkiko.nl  (Deze website is gemaakt door Scauting)
Annemiek Koster, denkt, schrijft en spreekt over laat leren leven met autisme.

Hanneke Kappen