Published 3 juli 2024

Deel 1
Koen (25) ontmoette ik al een paar keer bij Scauting in Hoogeveen. Van zijn coach Berny begrijp ik dat hij wel door mij geïnterviewd wil worden, maar dat hij van te voren niet weet of hij er op de afgesproken dag genoeg energie voor heeft.
Ik neem de gok.
We spreken af bij Scauting.

Als Koen binnenkomt, zegt hij meteen dat hij heel laag in zijn energie zit, en of we misschien een andere afspraak kunnen maken.
Dat kan natuurlijk altijd. Ik zeg tegen hem dat precies dít mij zo interesseert: Hoe ga je om met een energie-level dat zo aan veranderingen onderhevig is?
Koen wil dan toch wel even praten. Ik zal hem tijdens ons gesprek vaak vragen of het nog gaat. We kunnen ieder moment stoppen.

Ik vraag hem hoe het voelt als hij weinig energie heeft.
“Niet fijn. Ik relativeer het meestal weg, dat kan ik goed.”

Hij vertelt dat hij morgen gaat beginnen met psycho-motorische therapie.
“Ik wil daar leren om effectiever met mijn energie om te gaan, en beter aan te voelen waar mijn grenzen liggen. Ik ben namelijk meestal aan het denken, of aan het doen. Ik raak snel overprikkeld en mijn gedachten gaan dan maar door. Ik zou willen leren wat ik kan doen als ik mijn hoofd niet stil kan zetten. Nu ga ik in zo’n geval een stuk fietsen, zo hard ik kan. Dat werkt wel, maar het is vaak niet handig. Als ik middenin de nacht een uur keihard ga fietsen omdat ik niet kan slapen, ben ik de volgende dag zo moe dat ik mijn bed haast niet uit kan komen.”

Hij gaat naar de dagbesteding bij Scauting, hij wordt daarnaast thuis begeleid door twee coaches. Zij hebben een sleutel van zijn huis, ze komen hem elke ochtend wakker maken.
“Ik ben een avondmens. Op maandag ben ik meestal het moeilijkst wakker te krijgen. Donderdags ook. Op dinsdag en vrijdag ben ik makkelijker wakker te krijgen, en af toe lukt het me om wakker te zijn voordat mijn coach er is, en heel soms ben ik dan zelfs mijn bed al uit. Op woensdag moet mijn coach mij ook wakker maken. Als ik wakker word ben ik meestal moe, dan moet ik eerst even rustig opstarten. Hier bij Scauting heb ik met Berny afgesproken dat ik later mag komen, maar wel met de intentie om op termijn eerder te komen. Als ik na 10 uur kom, moet ik wel even bellen. Al ben ik dat vanochtend vergeten.”


De toerfiets van Koen

Koen houdt van fietsen.
“Ik hou er vooral van om te toeren. Ik heb een toerfiets met derailleur en 30 versnellingen. Ik zie een fietstocht als een minivakantie. Lekker onderweg zijn, kopje koffie op een terrasje, ergens stoppen om op een bankje wat fruit te eten. Als ik ergens op tijd moet zijn vind ik fietsen een stuk minder fijn. Als ik mijn trein moet halen bijvoorbeeld. Dan kan ik onderweg niet even afstappen. Ik kan dan niet freewheelen.“

Hij vertelt een verhaal over een barre fietstocht.
“Mijn zadel was kapot gegaan. Ik had zo aan de stickers zitten pulken dat het een gatenkaas was geworden. Ik ben een echte pulker. Ik wilde een nieuw zadel zonder stickers, maar dan wel een goeie. Nieuw kosten die zeker vijftig euro, dus ik zocht op marktplaats en vond er een voor tien euro. Ik heb afgedongen, toen kostte hij vijf euro. Ik kon het zadel op komen halen in Erica. Ik woon in Meppel. Ik ging vanuit huis op mijn oude fiets naar het station, mijn toerfiets had ik de dag ervoor al bij het station in Hoogeveen gezet. Ik ging die ochtend eerst naar Scauting, daarna op de fiets naar Erica. Het is vanaf Hoogeveen een heel simpele tocht, alsmaar de Hoogeveensche Vaart volgen en je komt vanzelf in Erica.”


Het kapot gepulkte zadel van Koen.

Maar toen hij in Erica aankwam kreeg hij te horen dat het zadel niet daar was, maar in Nieuw Dordrecht.
“Dus ik ben doorgefietst naar Nieuw Dordrecht, met een houten kont van het zitten op een zadel met gaten. Daar heb ik het nieuwe zadel erop gezet en ben weer teruggefietst. Ik heb die dag in totaal 101 km gefietst.”

Koen is herstellende van een pittige burn-out.
“Ik zit nog steeds in de burn-out, maar het allerergste is geloof ik voorbij, al weet ik niet helemaal zeker of mijn coaches dat ook vinden. Ik moet wel erg op mijn energie letten. Nu afwachten hoe het met de nieuwe therapie zal gaan. Ik heb gehoord dat die ook nieuwe spanning kan opleveren.”

Wordt vervolgd
Volgende keer in deel 2 van dit verhaal over Koen:
“Ik ben altijd open geweest over mijn autisme, maar ik heb ook altijd gedaan alsof het me amper hinderde. Ik probeer altijd met de stroom mee te gaan. Dat wil zeggen, ik probeerde altijd met de stroom mee te gaan. Tot het dus niet meer ging.”

HANNEKE KAPPEN

Hanneke Kappen is vaste gespreksleider bij Autisme Café Assen en Autisme Café Zwolle. Ze is docent en coach. Ze is columnist voor de Golden Raand en was dat jarenlang voor DvhN.
Ze is geboeid door de schoonheid en inspiratie die in autisme verborgen zit.

Laatste colums